De bus is bijna af
De bus doet het, dus er zal gebruik van gemaakt worden! Hij loopt nog niet fantastisch en hij moet eigenlijk nog gespoten worden. Maar hij staat op kenteken en is APK gekeurd. De inrichting is op z’n minst spartaans te noemen. De kachel doet het niet, er is geen bekleding op de wanden en ik heb geen gordijnen. Maar er staat wel een slaapbank in uit een Multivan en ik heb een hele berg dekens om me warm te houden.
De keuken zit er ook niet in, maar ik heb wat Coleman branders om eventueel wat soep en koffie te maken. Dus ik heb er wel zin in om in de bus te slapen! Ik had alleen niet helemaal naar het weer gekeken.
Reden om te slapen
Ik moet voor mijn oude werkgever een cursus geven in Zwolle. De afstand is niet vreselijk ver van huis, het is maar 120km. Alleen deze kilometers gaan niet persé over de snelweg, dus ben ik toch bijna twee uur onderweg voor een enkele reis. Ik besluit dus om in de buurt te gaan slapen. Samen met Petra google ik naar een geschikte lokatie. Zij vindt er eentje in Hattem en ik sla hem op om hem na de cursus eens op te zoeken. Om 4 uur neem ik afscheid van mijn cursisten en ga ik op zoek, eerst maar eens een supermarkt om wat eten in te slaan.
Bij de Albert Heijn stel ik de coordinaten in die ik had gekregen. Het is een stukje rijden en van het stadscentrum weg, dus dat is een goed teken. Ik rijd het gebied binnen van de Wezepse Heide. De plek die ze had uitgezocht was niet ideaal. Intussen zijn er huizen bijgebouwd en sta je niet meer afgelegen. Ik vind een plekje iets om de hoek, maar als een paar hangjongeren me doorhebben rijd ik toch een stukje verder. Uiteindelijk vind ik in het bos een parkeerplaats waar ik rustig kan staan.
Gedurende de avond komen nog twee auto’s om me heen staan, maar ik heb het dan allang niet meer door, vanwege de kou ga ik al vroeg slapen. En dat is een nadeel toch met het wildkamperen. De kou. Ik zit met twee truien en een jas aan in de bus en dan voel je toch de warmte uit je trekken. Van mijn tante heb ik twee dekens die ik dan ook om me heen sla, maar ik ga dan niet meer even lekker relaxt werken achter de computer. Als een dood vogeltje zit ik dan te kijken naar een film of serie. Alleen tijdens het eten maken ben ik even actief.
Gelukkig heb ik een kachel die ik straks ga plaatsen al gekocht. Het wordt nu tijd om snel de bus te laten spuiten, want dan kunnen we gaan inrichten en isoleren. Dan heeft een kachel ook wat meer nut, want met het koude blik zal de bus snel afkoelen. Ik moest trouwens de volgende ochtend wel krabben aan de binnenkant van de bus.
Na een week weer terug
Een week later kom ik weer terug en slaap ik weer op mijn parkeerplaatsje. Alleen nu blijf ik twee nachten, dus de tweede nacht zoek ik een andere plek op. Je moet er niet te vaak staan anders gaan de omstanders wellicht klagen. Via Google Maps had ik al wat mooie plekjes gevonden en na mijn cursusdag ging ik op zoek.
Ik vond een mooi plekje bij een verlaten koffie-boetje. Vermoedelijk is het hier in de zomer bruisend van leven, nu is het een sobere verlaten plek in een mooi bos. Maar ik had nog een andere plek in gedachten en die lag een steenworp verder. Eerst daar eens kijken. De tweede plek ligt op een soort parallel weg en de auto’s passeren op ruime afstand. Het wordt hier echt pikkedonker. Een blijvertje dus.
Ik zit rustig aan een biertje een paar afleveringen van the Black List te kijken. Bij de tweede of derde aflevering komt een auto aan en gaat met zijn koplampen op de bus gericht stil staan. Ik denk; Het is politie, ik ben iemand tot last. Maar de auto rijdt een paar keer heen en weer en niemand stapt uit. Als er een andere auto aan komt rijdt hij snel weer weg, maar die auto doet hetzelfde. Hij knippert zelfs even met groot licht. Dit is vast geen politie en er begint me iets te dagen. Ik begin te googlen naar “Homo Hattem” en inderdaad herken ik mijn parkeerplaats als vaste homo-plaats. Ik wacht tot ook deze auto verdwijnt en ik klim in de bestuurders stoel. Laat de mannen maar hun plekje hebben, dan heb ik wat meer rust.
Ik rijd weer terug naar de verlaten kiosk om daar definitief voor de nacht te parkeren. Deze nacht wordt het -4 en de vocht van mijn adem bevriest op de wollen deken die extra over me heen ligt. Ik slaap in één ruk door tot half 8 de volgende ochtend. Wat een luxe om uit te slapen, ik ruim alles weer op. Bibberend trek ik mijn bevroren kleren aan om ze in een paar minuten weer goed op te warmen. Ik krab de binnenkant van mijn ramen weer eens en ga op pad. Laatste werkdag in Zwolle.
